Cyberpesten is een groeiend probleem in de Verenigde Staten. Elk jaar worden meer kinderen en tieners het slachtoffer van pesterijen en misbruik op internet. Zelfs als een kind nooit doelwit is geweest van cyberpesten, is het misschien wel getuige geweest van iemand die online werd gepest.
Het is bekend dat ongeveer 7 op de 10 kinderen cyberpesten voordat ze 18 jaar zijn. Cyberpesten gebeurt meestal op populaire sociale mediaplatforms, zoals Facebook en Twitter.
Het betekent dat meer kinderen slachtoffer worden, omdat het aantal gebruikers van sociale media drastisch toeneemt, ondanks het hoge risico om gepest te worden.
Inhoudsopgave
De aard van cyberpesten
Cyberpesten is vergelijkbaar met traditioneel pesten, waarbij iemand in het echte leven verbaal en fysiek wordt lastiggevallen of vernederd. Online pesten kan alleen in geschreven vorm of via video's plaatsvinden, omdat de dader zich mijlenver van het slachtoffer kan bevinden.
Ditch the Label definieert cyberpesten als het volgende:
Cyberpesten is het gebruik van digitale technologieën met de bedoeling iemand te beledigen, te vernederen, te bedreigen, lastig te vallen of te misbruiken.
Hoewel sommige mensen die kwetsende opmerkingen en berichten naar anderen sturen zichzelf niet als cyberpesters beschouwen, zijn zij het wel. Iedereen wordt een cyberpester als hij of zij de volgende handelingen verricht:
- Een andere persoon lastigvallen op het internet;
- Andere mensen bespotten, beschamen of in verlegenheid brengen;
- Je voordoen als iemand anders;
- Bedreiging om een andere persoon lichamelijk letsel toe te brengen of te doden;
- Stalk iemand anders online;
- Haat verspreiden op basis van ras, seksuele geaardheid of geslacht;
- Anderen aanmoedigen om haatmisdrijven te plegen.
Helaas is cyberpesten niet zomaar een onschuldig kinderspelletje. Het wordt vaak gevolgd door behoorlijk ernstige gevolgen, beginnend bij de kwetsbare emotionele toestand van het slachtoffer en eindigend met hun dood door zelfmoord te plegen.
In de meeste Amerikaanse staten worden dergelijke acties beschouwd als misdrijven en de relevante wetten voor cyberpesten geven de strafmaat aan.
Wat zijn federale wetten tegen cyberpesten?
Cyberpesten op zich is geen misdaad en er is geen federale wet tegen. Als er echter sprake is van verboden handelingen, zoals bedreigingen met geweld, het delen van expliciete inhoud, de verspreiding van kinderpornografie, stalking of culturele/religieuze/seksuele haat, kan het worden beschouwd als intimidatie en worden beoordeeld volgens de federale wetten inzake burgerrechten.
Volgens de wetten voor cyberpesten in de Verenigde Staten vallen sommige gevallen van online pesten onder regelgeving met betrekking tot intimidatie of misbruik. Dit betekent dat bepaalde gevallen kunnen eindigen in een civiele procedure of een strafrechtelijke aanklacht en vervolging rechtvaardigen voor misdrijven die vallen onder de Computer Fraud and Abuse Act (CFAA).
Als cyberpesten gepaard gaat met activiteiten die eerder in dit artikel zijn beschreven, moet dit worden gemeld bij de plaatselijke politie.
Welke staten hebben wetten tegen cyberpesten?
De wet over hetzelfde onderwerp kan van staat tot staat verschillen in de V.S., en de wet over cyberpesten vormt hierop geen uitzondering. Individuele staten hebben hun eigen regels met betrekking tot cyberpesten en de gevolgen daarvan.
Daarom verschillen de straffen voor cyberpesten ook van staat tot staat. Ze kunnen variëren van het schorsen van de pester van school tot gevangenisstraf.
U kunt een kaart vinden Markeer de cyberpestwetten per staat op StopBullying.gov, een officiële website van de overheid van de Verenigde Staten.
Als jij of je kind te maken krijgt met cyberpesten, kun je dit onmiddellijk melden bij de plaatselijke politie. We raden je aan om de wetten van jouw staat te raadplegen over wat precies wordt beschouwd als een cyberpesten-gerelateerd misdrijf in jouw regio.
Hoe voorkom ik dat mijn kind wordt gepest?
Veel kinderen verbergen hun online gedrag voor hun ouders om te voorkomen dat ze overdreven reageren. Dit betekent dat je je er lange tijd niet van bewust kunt zijn dat je kind gepest wordt (of een pestkop is). Je kunt cyberpesten echter wel herkennen als je weet wat je kind online doet.
Een van de beproefde manieren om erachter te komen wat er in de digitale omgeving van een kind gebeurt, is het installeren van een app voor ouderlijk toezicht op hun telefoon. Met een controleprogramma, zoals Eyezy, kunnen ouders altijd weten met wie hun kinderen communiceren op sociale media-apps.
Als je vermoedt dat je kind wordt gecyberpest, kun je het volgende doen Eyezy om bewijs van misbruik te verzamelen en tegen de dader te gebruiken. Maar wat nog belangrijker is, de app voor ouderlijk toezicht kan je helpen voorkomen dat je kind wordt gepest door de toegang tot giftige sites en apps op hun telefoon of tablet te beperken.
Hoe beschermt de wetgeving gebruikers van sociale media tegen cyberpesten?
Wetgeving speelt een cruciale rol bij het beschermen van gebruikers van sociale media tegen de schadelijke gevolgen van cyberpesten. Omdat online pesterijen blijven toenemen, hebben veel landen strenge wetten ingevoerd om individuen, met name minderjarigen, te beschermen tegen digitaal misbruik. Dit is hoe wettelijke kaders helpen cyberpesten op sociale media te bestrijden:
1. Online intimidatie en bedreigingen strafbaar stellen
Veel landen hebben wetten aangenomen die cyberpesten classificeren als een strafbaar feit. Deze wetten hebben betrekking op gedragingen zoals het versturen van dreigberichten, het verspreiden van valse informatie en online intimidatie. Overtreders kunnen boetes, straatverboden of zelfs gevangenisstraf krijgen, afhankelijk van de ernst van hun acties.
- Voorbeeld: In de VS zijn wetten zoals de Wet ter voorkoming van cyberpesten online intimidatie strafbaar stellen, terwijl de Wet op de kwaadwillige communicatie 1988 in het Verenigd Koninkrijk is gericht op bedreigende of kwetsende berichten.
2. Platform verantwoording afdwingen
Wetgeving vereist vaak dat sociale mediaplatforms verantwoordelijkheid nemen voor de veiligheid van gebruikers. Platforms moeten tools implementeren voor het melden van misbruik, schadelijke inhoud onmiddellijk verwijderen en gebruikersgegevens beschermen.
- Voorbeeld: De Wet op de digitale diensten (DSA) van de Europese Unie verplicht platforms om schadelijke inhoud te modereren en transparante rapportagemechanismen te bieden.
- Voorbeeld: In Australië is de Wet online veiligheid 2021 geeft autoriteiten de bevoegdheid om binnen 24 uur de verwijdering van beledigende inhoud te eisen.
3. Bescherming van minderjarigen en kwetsbare groepen
Specifieke wetten richten zich op de bescherming van minderjarigen, die het meest kwetsbaar zijn voor online pesten. Deze wetten verplichten scholen en ouders vaak om kinderen voor te lichten over online veiligheid en leggen strenge consequenties op aan jongeren die betrokken zijn bij cyberpesten.
- Voorbeeld: De COPPA (Children's Online Privacy Protection Act) in de VS beperkt het verzamelen van gegevens van kinderen jonger dan 13 jaar, waardoor hun blootstelling aan online risico's wordt beperkt.
4. Anti-Defamatie en Privacywetten
Bij cyberpesten wordt vaak valse of schadelijke informatie verspreid. Smaad- en privacywetten beschermen slachtoffers door hen in staat te stellen juridische stappen te ondernemen tegen personen die hun reputatie schaden of hun privacy online schenden.
- Voorbeeld: Landen als Canada hebben wetten tegen criminele intimidatie en laster, waardoor slachtoffers hun recht kunnen halen.
5. Verplichte melding en slachtofferhulp
Sommige wetten verplichten sociale mediaplatforms en instellingen om ernstige gevallen van cyberpesten te melden bij de politie. Daarnaast financieren overheden ondersteunende diensten om slachtoffers te helpen omgaan met de emotionele gevolgen van online pesterijen.
- Voorbeeld: In de V.S. zijn scholen vaak verplicht om pestincidenten, inclusief online gevallen, te melden onder de antipestwetten van de staat.
De wetgeving blijft zich ontwikkelen om nieuwe vormen van cyberpesten aan te pakken. Door individuen en sociale mediaplatforms verantwoordelijk te stellen, bieden wetten essentiële bescherming en ondersteuning voor gebruikers die door de digitale wereld navigeren.
